Exhibition | Wystawa

Skok pamięciowy | Leap of Memory

Truposznice i Kołyska mechaniczna spełniają swoje funkcje tylko w relacji z człowiekiem. Zachowania użytkowników są podporządkowane tym obiektom. Małe samochody były ciągnięte przez ludzi podczas akcji artystycznej 90/100 Wojtka Ziemilskiego, a Kołyska definiowała zachowania postaci Umarłej Klasy. Tym samym przedmioty i ludzie łączyli się w systemy, które Kantor nazywał bio-obiektami. Zarówno Kołyska, jak i Truposznice  służą pamiętaniu o trudnym doświadczeniu wojny i Zagłady.

Truposznica (a corpse carrier) and Kołyska mechaniczna (a mechanical cradle) perform their functions only in relation to a human being. Human actions and behaviors are controlled by these objects. Little toy-like corpse carriers on a string were pulled by people during Wojtek Ziemilski’s performative action, 90/100; a mechanical cradle controlled the behavior of the characters of The Dead Class. The object and the people were joint together in an assemblage, which Tadeusz Kantor called a bio-object. Both a corpse carrier and a mechanical cradle generate the memories of difficult times of the war and of the holocaust.

Oba przedmioty wykonano z zastosowaniem rozwiązań technologicznych: Kołyska uruchamiana jest za pomocą silnika, Truposznice powstały dzięki technice druku 3D. W rezultacie pierwszy przedmiot nie jest poruszany przez ludzi, a drugi został wyprodukowany bez ich  bezpośredniego, fizycznego udziału. Mimo to obiekty nadal w różny sposób wpływają na zachowanie odbiorcy i użytkownika. Technologia ma za zadanie usprawnić działania człowieka, jednakże czasem przyczynia się do ich utrudnienia. W ten sposób opowieść o Kołysce i Truposznicach łączy trzy zagadnienia: bio-obiektowości, trudnej pamięci oraz technologii.

Both of these objects were constructed with the help of technology. A cradle is put into motion by an engine. A corpse carrier was made with the help of a 3D printer. The former object is not put into motion by people; the latter object was constructed without their immediate or direct participation. Despite these differences, these objects, each in its own way, influence the behavior of the spectator and of the user. The function of technology is to make human activities more efficient; however, sometimes, they make them more ineffectual.  Our telling of a story about a Mechanical Cradle and about a Corpse Carrier brings together their three constitutive elements: the notion of a bio-object, difficult memory, and technology.

Czy dzięki nowym technologiom coraz lepiej pamiętamy czy coraz lepiej zapominamy? Jak wygląda proces „postępowania pamięci”, zmiany, którą przywołuje neon Wojtka Ziemilskiego? Interesuje nas nie pamięć człowieka lub rzeczy, lecz pamięć relacyjna, w zawikłanej sieci ludzi i przedmiotów. Zastanawiamy się, w jaki sposób odbieramy pamiętanie wytwarzane przez systemy: Kobiety z mechaniczną kołyską, a w jaki przez Truposznice wraz z uczestnikami akcji. Performatywnym elementem wystawy będzie seria spotkań ze współczesnymi artystami: Norbertem Delmanem, Mateuszem Kulą i Łukaszem Surowcem, którzy wraz z badaczkami Kolektywu Kuratorskiego zreinterpretują koncept bio-obiektów w kontekście kultur(y) pamięci i nowych technologii. Takie prace jak Maska Delmana, Wózki Surowca i najnowszy projekt Kuli, odnoszący się do Umarłej Klasy, odczytujemy jako dialog z twórczością Tadeusza Kantora.

Thanks to new technologies, are we remembering better or are forgetting better? What does the process of “memory unfolding”, changing, which Ziemilski’s neon evokes, look like? We are not interested in a human being’s or an object’s memory, but in a relational memory, in a complex network of relationships between people and objects. We want to think about how we receive the remembering produced by the assemblages: by a Woman and the Mechanical Cradle [in The Dead Class]; a Corpse Carrier and the participants of the performative action. A series of encounters with contemporary artists—Norbert Delman, Mateusz Kula, Łukasz Surowiec, who, together with the members of the Kolektyw Kuratorski [Curatorial Collective] will rethink the concept of a bio-object in the context of culture, memory, and technology—will complement the exhibition. We consider Delman’s work, A Masque, Surowiec’s Strollers, and Kula’s new project, which is in conversation with [Kantor’s] The Dead Class, as part of an ongoing dialogue about the artistic legacy of Tadeusz Kantor.

Rozmawiają/The Converations of:

• 13 kwietnia, godz. 16:00 – Karina Jarzyńska z Norbertem Delmanem
  April 13, 4 PM: Karina Jarzyńska with Norbertem Delman

• 27 kwietnia, godz. 16:00 – Katarzyna Grzybowska z Mateuszem Kulą
  April 27, 4 PM: Katarzyna Grzybowska with Mateusz Kula

• 6 maja, godz. 19:00 – Sonia Kądziołka z Łukaszem Surowcem
  May 6, 4 PM: Sonia Kądziołka with Łukasz Surowiec

Kuratorzy:

Kolektyw Kuratorski w składzie: Katarzyna Grzybowska, Karina Jarzyńska, Kornelia Kiszewska, Artur Koczoń, Wiktoria Kozioł, Sonia Kądziołka, Magdalena Machała, Marta Matuszak, Sylwia Papier, Roma Sendyka, Anna Spiechowicz, Maciej Topolski

Organizatorzy:

Cricoteka – Instytucja Kultury Województwa Małopolskiego

Kolektyw Kuratorski, Ośrodek Badań nad Kulturami Pamięci, Wydział Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego

Wydarzenie organizowane w ramach Cracow Art Week KRAKERS 2019

To learn more about the Kolektyw Kuratorski, please visit their social media sites on Facebook and Instagram.